Gecekondu bir şiir.

Çatıya güvercinler konuyor
Bir parça ekmek veriyorum onlara, bir parça sevgi
Ben sevgi veriyorum da ürküp kaçıyorlar
Ben sevgi veriyorum da benim kalbim kirli

Hangi dağda bir keklik ölürse sebebi benmişim meğer
Yağmuru vuran bir avcı
Nasıl susuz bırakırsa toprağı
Hayatında ilk defa, kar yağışına sevinemiyorsa çocuk
Benmişim meğer tüm acıların suçlusu
Ey ciğnenmiş sevgisi insanlığımızın
Ey sevda dedikleri yüce zalim
Senmişsin meğer en gaddar avcı

Günlerdir bir kıyıda okyanus içiyorum
İçtikçe kanıyor içim, kanadıkça daha çok içiyorum
Anne, görüyor musun kalbimi koruyamadım
Anne, biliyor musun gittikçe gecekondulaşıyor kalbim
Öyle derme çatma, öyle yıkılacak bir sandal bulunamazsa