Ursula K.le Guin’in yazın dünyasında son derece bilgili oluşu, ironi yeteneğine sahip oluşu, yaratıcılığı ve kıvrak zekası, kitaplarının okunması için bizi kendine çeken etmenler arasında.
Yazarın daha önce “Zihinde Bir Dalga”eserini okuyup sevdikten sonra deneme yazılarından oluşan bu kitabını da okumaya karar vermiştim.
Verdiğim bu karar isabetli olmuş ki Ursula’nın edebiyat bilgilerinin ve kendi hayatı hakkında konuşmalarının da yer aldığı bu kitabı severek okudum.
Dürüst olmak gerekirse, içeriğindeki bazı yazıları yoğunluğundan dolayı ya da bana hitap etmediği için sevmedim. Bununla birlikte, sevmediğim yazılar azınlıkta olduğu için keyifli okuma serüveni devam etti. ?
Ursula’nın çocuklar hakkında öne sürdüğü fikirleri isabetli bulurken kedisi ile olan anılarını (Pard yıllıkları bölümünde anlatmış) pek de hoşuma gitmeyerek okudum. Zor bir kediyle zor günler yaşadığını düşünüyorum. Mücadele etmeyi o seçmiş olmalı. Pard(kedisinin ismi olup, partner kökünden türetilmiş) ile ilgili yazıları okurken kendi Van kedim geldi aklıma, ah Ursula dedim, böyle bir kedin olsaydı muhtemelen dosdoğru sahiplendirmeyi düşünürdün.
Edebi ciddiyetle başladığım yazımı özetle sürprizli bir sonla bitirmek istiyorum: Yaramayan içmesin!!!
Benim gibi deneme yazılarını seviyorsanız, mutlaka okumalısınız. Sevmiyorsanız da farklı bir tür okumak için şans verebilirsiniz, sevgiler. ?