Bazı insanlar mutlulukları çekemiyor: sevinçleri, neşeleri çekemiyor. Böyle olan çok büyük bir grup var. İstiyorlar ki o mutsuzsa diğerleri de mutsuz olsun. Onun baş edemediği ile diğerleri de baş edemesin.
Herkesin etrafında muhakkak böyle bir insan vardır. Sürekli paradan dem vuran ama az parayla da çok parayla da bir türlü mutlu olamayan, bu yüzden de az parayla yetinip mutluluğunu temin edebilen ya da bir şekilde çok parayla bunu sağlayan insanlara sırf çekemediği için sarıp duran, insanın hevesini kursağında bırakan…
İlginçtir ki paranın yokluğundan şikayet eden bu insanlar, eline para geçince de kendini mutlu etmeyi bir türlü beceremezler. Çünkü aslında esas mesele para değildir. Ama kendilerini mutlu etme yetileri olmadığından, suçu sürekli paraya, imkanlara şuna buna atıp dururlar.
Aslında bunların saçma sapan bahanelerden ibaret olduğunu, mutsuzluklarının asıl sebebinin kendi doymazlıkları, yetersizlikleri ve kompleksleri olduğunu gayet de iyi bilirler. Ama işte bahane bulmak, suçu başka bir şeye atıp hedef saptırmak daha kolay gelir.