Tekrar Yola Koyulmak

Duygularımı anlatmaya yetmez kelimler…                                        

                         ~~~

Herkes sonunda gitti. Ya da gelmişler miydi? Gerçekten gelmiş miydi gidenler? Belki de önce bunu sormak lazım. Gitti sandıklarımızın çoğu belki de hiç bir zaman gelmemişlerdi. Kendi beynimizde yarattığımız hayallerden başka birşey değillerdi  belki de. 

Ötesi yok giderler, gelmezler,koşa koşa giderler hemde  sen daha olmuş olduğun yerde öylece dururken koşa koşa giderler. Gitsinler.

 Pek bir beklentin yoktur zaten  senin okuduğun hiç bir kitapta mutlu son olmamıştır zaten. Mutlu sonla biten bir hikaye yoksa mutlu sonla biten hikaye çok duymamışsan   çokta bekletin olmaz bu hayatta anlaşılır bir şey. 

İnsanının içinde aşk varsa eğer umudu her zaman vardır. Aşk belki de umudu ayakta tutan tek şey. Aşk, hiç bir şeye inanmasan da hatta kendine bile inanmasan da yeniden ve yeniden ayağa kalkmak, yola  koyulan o taşları kaldırmak, yürümeye devam etmek, hatta koşmak nereye varacağını bilmeden koşmak.

 İnsan her yola çıktığında bir yere varamaz  ama bir yere varamıyorum diye de yoldan çıkmaz. Çıkmamalıdır..  Mesela o gidince yolda kaldım ben.  Yolda kaldım onun ardından yitirdiklerime öylece baka kaldım. Hayat belki de sadece kazanmak ve kaybetmek arasında değil “Yola koyulmkla yolda kalmak arasında” Ben şimdi yolda kaldım ama biliyorum ki asıl mesele tekrar yola koyulmakta..