Buruk Tesadüf

yüklü bulutlar sıralı önümde; kimi gri, kimi ak

ilk karı müjdeliyorlar memleketime ufak ufak

bedenim ateşten bir libas ve ayaklarım kaskatı

günaha eşlik eden hislerim her zerremde yığıntı

sorgusuz yürüyorum dünyayı tanıdığım akşama

ve yabancısı olmadığım bir ceset rastlıyor bana 

o ân unutuyorum kendimi bıraktığım enkazı

birini daha taşıyorum yığınlardan, kalbe sızı

eskimiş umutlarım kabuk atıp yeniden kanıyor

hatrım sabahı edemediğim akşamlara gidiyor 

yürekten yazılan bir şiirin eksik kalması gibi

baştan aşağı buz kesiyorum, gözlerim sis kümesi

kırık anıları, eksik bir şiiri ve bir çift gözü

bırakıp gitmekte benliğimi benle, şahit yeryüzü