Benden, Denemeler

Sevgiliye Mektup

Sevgili dost,

 Ne zamanki aramızdaki dostluğun kapısını aralasam sen orada elinde kır çiçekleriyle beni karşılıyorsun. Ve ben ne zaman bana çiçekler sunan bir bahçeye girsem seni anımsıyorum. Bir dostu güzel kokularla hatırlamak belki de çok az insana nasiptir. Ve ben o nasiplilerin en nasiplisiyim.  Şimdi sana bir hikâye anlatmak istiyorum dostum, bu sana elleriyle kalbini açan küçük bir kızın hikayesi. Kabul edilmeyi bekleyen..

 Küçük bir kız vardı uzak diyarlarda. İçinde yaşayamadığı sevinçleri, kahkahaları, hatta en saçma anılarını bir ağaca anlatan. O kızın dostu bir ağaç, sığındığı evi bir kitap, hayalleri ise gökyüzüydü. Ne zaman ağacıyla baş başa kalsa ona hayallerinden, mavi gökyüzünden, kitabındaki karakterlerden bahsederdi. Yaşadığı her anı mutlulukla anlatan, dışarda onu  inciten çocukların davranışlarından, hatta evde babasını kızdırıp kaçtığı zamanki munzurluklarını sadece o ağaç bilirdi. O ağaç onun için dosttan öte bir sığınak olmuştu. Yağan yağmurlar, sıcak iklimler, sert rüzgarlar o ağacı asla yıkamazdı. İşte kırılgan küçük kız bu ağaca yaslardı başını.

  Sonra mevsimler geçti kızın hanesinden, o kız büyüdü. O ağaç kesildi. Kitaplar bile artık onunla konuşmak istemiyor gibiydi. Yıllarca dostunu arayıp durdu küçük kız.. Gökyüzünün sevgilisi kuşlarda aradı bazen ağacının sesini. Bazen bir salıncağa anlattı derdini. Ama hiç biri ağacı gibi dinlemiyor, onun kadar sevemiyorlardı onu. Sonra o kız insanlar edindi kendine. Onlarla güldüğü, konuştuğu, yan yana oturup hayaller kurduğu… Ancak kızın içinde hep bir boşluk özlemi vardı. Ve o özlem ağacınaydı. Ne yapsa diye düşündüğü gecelerde uyuyamaz olmuş, insanlardan uzaklaşıp iç dünyasına kaçarmış. Artık umutsuz kaldığı bir an da…. Sanırım bulmuştu ağacını… Ama önce onunla konuşmalı, tanımalı ve o soruyu sormalıydı.

    Ey dost, benim ağacım olur musun? Yeşermek için nefese, havaya ihtiyaç duyan hayallerimi geri getirir misin? Baş ucunda kitaplar okuduğum, gökyüzünü seyrettiğim, ağladığım ve güldüğüm ağacım sen ol istiyorum. Kalbimin uzanamadığı yerlere dallarınla ulaş istiyorum. Ben kalbime baharlar getiren ağacın gölgesinde uyumak, çocuklar gibi şen olmak istiyorum. Ama düşünüyorum da ben çok mu şey istiyorum?

Şunu bil ki kalbime artık baharlar gelmiyor dost.

author-avatar

garipmühendise Kimdir?

Ne varmak üzereyim ne de vardığım yerdeyim.. Sonsuz bir boşlukta yuvarlanıp gitmekteyim. Ne hayat yetişiyor bana ne ben tutuyorum ellerinden. Uzak diyarların en yabancısı olmaya aday bir hiç'im sadece...

Sevgiliye Mektup” ile ilgili yorum;

  1. Muhammed yusuf dedi ki:

    Cok guzel.bi yazi

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir