Benden

O’na

      Her zaman arkasına durduğum o inanış beni yanıltmıştı. Hem de bu yanılışta bazı gerçekler çok sert bir tokat gibi  çarpmış olsa gerek ki o acıyla gelen sıcaklığı hissedip, o beş parmağın izini uzun yıllar boyunca utançla yanağımda taşıdım.

       Sevgi her şeyin üstesinden gelmeye yetmezmiş. Bunu bana fark ettirmesiyle dünyam başıma bir kez daha yıkılmıştı.  Daha önce defalarca geçtiğim o sokaktan ilk defa ayaklarım yere basmadan geçiyordum. Bizi izleyen kalpleri durmuş ama izleri hala etrafta olan yüzlerce ruhla birlikte oradaydık. O da onlardan biriydi. O tanıdık ses, o tanıdık koku, tanıdık kucak, tanıdık his ne zaman yabancılaşacak diye öylece bekledim. Bekledikçe köklendim, köklendikçe daha da uzadım, köklerim dibe battıkça misliyle de yükseldim gökyüzüne. Sağlamlaştım, sağlamlaştıkça daha çok gürleştim ve de görkemlendim. İşte şimdi beni ne aldığım kötü kararlar, ne yarım kalan aşklar ne de yapılan yanlışlar yıkabilir. Ben, ben olarak burdayım, her şeyimle. 
Bana sevgiyi öğrettiği gibi onu benden geri alana.. O’na.

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir