Koşulsuz Sevgi

Sevgi… Zor şey değil mi? Hele bir de karşılıksız olunca.
Vazgeçmen gerekiyor; çünkü acıtacak, biliyorsun. Ama yapamıyorsun. Tutuldun bir kere; sevinçle parıldayan gözlerine, saflık kokan gülüşlerine, içini ısıtan sesine, masum hayallerine…
Arka fonda Yedinci Ev, çaresizce sevmesini istiyorsun. Gerçekleşmeyeceğini bildiğin düşlerle başlıyorsun güne. Senin olmadığını bildiğin gülüşlerinden tutunuyorsun hayata.
Israrla seviyorsun. Gelmeyeceğini bile bile beklemek, intihar değil de ne? Gözyaşlarını gördüğün gün biraz daha ölüyorsun. O küçük bir çocuk gibi hıçkırarak ağlarken, sen çaresizce onu izliyorsun. Çünkü biliyorsun, acısına sen merhem olamazsın.