Benden

Kendini Olduğun Gibi kabul Edememek

Çocukluğumdan beri hep dışa dönük bir insandım. Yapacaklarımı, konuşacaklarımı sadece etrafımdakilere göre filtreden geçirir ona göre davranırdım ama yalnızca olumlu geri dönüş alabileceğim insanlara karşı. Kendimi insanlara karşı kanıtlama isteği de vardı her daim içimde.

Büyüdükçe etrafımdakilere kendimi ”Başkalarına ihtiyacım yok, sadece kendimde olabilirim.” gibi bir izlenim  bırakmaya çalıştım bunun sebebi yine dışarıya çok bağlı olmamdı. Yapığım hareketleri, söylediğim sözleri, yapmak istediğim işlerin çoğunu ailemin başkalarına yorması ve içimden geçenlerin hiç birinin kendi fikrim olmadığını söylemeleri, yaptığım her şeyi başkalarına yormaları beni bu şekilde kendimi kanıtlamaya çalışmaya getirdi.

Bu süreç boyunca gerçekten öyle olduğumu sandım ve bazı zorluklar ve sıkıntılardan sonra asıl gerçeklerle karşılaştım dışarıya bağlıydım ama normal bir dozda olması gerektiği kadar bağımlıydım ama bunu geç fark ettim. Kendimi değiştirmeye çalıştım böyle olduğumu sandığım tüm süreç boyunca. Böyle olmak beni daha takıntılı hale getirdi. Yaptığım söylediğim her şeyi kafamdan derin bir süzgeçten geçirmeye başladım, çok fazla düşünmeye başladım, yaptığım her yanlış harekette kendime karşı fazla acımasız oldum. Yavaş yavaş fikirlerimi kimseyle paylaşmamaya başladım, az konuşmaya başladım, ilişkilerimde yavaş yavaş kendimi soyutladım. Bu durum o kadar ilerledi ki normal konuşmak istediğimde sözcükleri birbirine karıştırmaya, söylemek istediklerimi karşı tarafa doğru şekilde aktaramamaya ve yavaş yavaş görünmez olmaya başladım.

Kendimi sadece başkalarının düşüncelerinde ibaret sanırken ama aslında öyle değilken gerçekten sadece başkalarının düşüncelerinden oluşmaya başladım. Kendimi sustura sustura dışarıda olan her şeyi kabul ettim, hayır diyememeye başladım. Toplumla iç içe olmaya uzun zamandır uzak olduğum için kendimi onların arasına sokabilmek için kendi etik değerimi kaybettim yanlış olan şeyleri bile kabul ettim. Artık kendimi tanıyamıyorum. Başkalarının olmamı istediği kişi miyim yoksa olmak istediğim kişi miyim?

Gerçekten kimim ben?

Not: Dışadönüklük – İçe Dönüklük , bir kişinin enerji ifadesinin kaynağını ve yönünü gösterir. Bir dışadönük’ün enerji ifadesi kaynağı ve yönü esas olarak dış dünyadadır, içe kapanıklık esas olarak kendi iç dünyalarında bir enerji kaynağına sahiptir.

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir