Benden

Hissettiğimiz ortak duygular ve köreltilmek

 Aslında sadece buraya yazmanın zor olduğunu düşündüm ancak insan bazen içindekini dışarı vurmak için sadece yazacağı bir yerlere ihtiyaç duyabiliyor. Tabi bunun farklı sebepleri olabilir. Depresyon, yalnızlık,bunalmışlılık, anlaşılamamın keskin bıçağı, ifade ihtiyacı ,yetmeme doyumsuzluk ,farkındalık ya  da bir şeylerin farkında olmak…Bu liste o kadar çok uzayıp gider ki. Cidden hangisi daha kötü seçemiyorum.Bu Dünya’da her insan farklı olsa da bazı duygular ortaktır.Eminim benim gibi hissseden birçok kişi olacak.

 Cidden bir kere bile düşündük mü birine bir şey dediğimde onun hayal kurmasını engeller miyim ya da kalbini kırar mıyım ?Onda bir iz bıraktım mı onu üzdüm mü?İnsanlar bunu düşünse belki de şuan hayatta depresyon denen illet olmayacak.O öyle bir illet ki yakasına yapıştğı adamı bırakmıyor,bazen olur ki sahte mutluluklar ardına saklanır anlamazsın dersin ki ”İyileşiyorum,oluyor!!”.Ancak size bir haberim var:Olmuyor .Öyle bir anda kendini gösteriyor ki bir anda farklı bir yerde kalbinin kırık parçalarıyla ortada kalıyorsun.Sanki balonu patlamış çocuk gibi.Kaba bir tabirle sanırsam orda da bizim kalbimiz patlıyor.Siz balonu yamasanız da orda bir leke kalır ve aradan hava da kaçırır.Yani diyeceğim o ki kalbine duygularına olan şey kalıcı olarak orada kaılr.Hissetmek denilen aslında çoğu insanın sadece öylesine bir şeyken depresyondaki kişiler için bir nimet olur.Bunu anlamak için keşke başımıza gelmesini beklemek o kadar saçma ki. Lütfen insanların kalbini kırmayın .İnsan kalbi kırmak o kadar kolay ki ama kırdıklarını toplamak  da bir o kadar zor.Onların hayaller kurmasını sağlayın.Şunu fark etmeliyiz ki insanların tutunduğu tek şey hayalleri, idealleridir. Mutluluğu çok görmeyin insanlara.

 Peki şunu sorabilirsiniz:Ya biz sevgi verdik de ne oldu sanki karşıdaki benim ona verdiğimin binde birini bana vermedi.O zaman elinde iki ihtimal vardır o kişiyle ilgili.Birincisi o yanlış bir kişidir siz ona ne kadar sevgi verseniz de olmaz işte.İkincisi verdiğiniz sevgi yanlıştır.Bu ikinicisine şöyle bir örnek verilebilir:Sen anne veya babasın ve çoçuğunu korumak istiyosun.18 yaşında olan biri olarak söylemeliyim ki yanlış yapıyosunuzAnlıyorum bizi seviyorsunuz ancak insan denen varlık öyle bir şey ki keşfetmek istiyor öğrendiyse daha çok öğrenmek aldıysa daha çok almak istiyor.Kısacası insan oğlu gerçekten çok doyumsuz bir varlık.Ancak bir zaman sonra başkalarına bakıyor ve diyor ki ”Ondaki imkan bende olsa ben zaten yapardım.”Lütfen   çocuğunuza bunları dedittirmeyin. Şunları diyebilirsiniz :Dışarıda kötü insanlar var ben kızıma veya oğluma güveniyorum ancak insanlara güvenmiyorum.Lütfen yüz yıldır uydurduğunuz bahanelere sığınmayın. kötü insanlar her yerde ve her zamanda var ve onlardan kaçmak imkansız .Ancak siz onun yanında olmalı ona destek çıkmalı onun hatalarına beraber göğüs germelisiniz.Onu ilk hatasında ”Al işte ” derseniz başta dediğim kalp kırma olayı varya ondan gerçekleşecek.Lütfen onları gelecekleri ile ilgili seçim yaptırırken onların seçimlerini de sorun .Çok mu hayalperest.Ona anlatmaya çalışın onu yaptırdığınız seçimle yargılamayın.18 yaşımda olduğumu söylemiştim, bu olayları en çok yerleştirme sonuçları açıklanırken yaşamıştım.O  zamanda  yaşadığım şeyler, kapitalizmin kölesi  daha olduğumu hissetmem ve de hissterilmem ve aynı zamanda hissetmesem de hissettirilmeye çalışılması beni ne kadar yorduğunu anlatamam.Lütfen  yapmayın.Böyle yapmanız kalp kırıyor .

Bu yazdığım şeylerin tamamı gerçekten çok küçük bir olay toyluğuma da verirsek cidden çok küçük ancak hissedilen hemen hemen aynı:Kalp kırıklığı.

İlk yazım  olduğu için uzatmak istemiyorum zaten yeterine uzatmışım.Ancak tek yapmak istediğim şey sanırsam kalp kırıklıklarına ortak olmak benim gibi bir çok şey hisseden insanlara yanlız değilsin demek.Sen eğer beni okuyup aynı şeyleri  hissediyorsan seni o kadar iyi anlıyorum ki umarım iyi olursun .

 

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir