GÖNÜL ENGELLİ OLMADIKTAN SONRA…

Engel nedir diye sorsam herkesten farklı yorumlar çıkacağına eminim .Hangisi doğrudur hangisi yanlıştır bilemeyeceğim ama ben kendi doğrularımla dilim döndüğünce , elim yazdığınca paylaşmak istedim düşüncelerimi .
Küçüklüğümde belki bakıp güldüğüm , aciz diye küçümser bakışlarla ezdiğim nice engelli kardeşlerime şimdi baktığımda aslında ezilen tek şeyin benim ruhum olduğunu görüyorum . Büyüdükçe , insanları tanıdıkça öğrenmeye başladım aslında onların hiçbir engeli olmadığını .Zihinsel ve fiziksel olarak engeli olan hangi insana bakarsanız bakın başarması çok güç yeteneklere sahip olduklarını görürsünüz . Bu sadece eli olmadan resim yapması , ayakları olmadan basket oynaması değildir . Göremeyeceğini bildiği halde bakmak için çabalamasıdır , duyamayacağını bile bile kulak vermesidir , konuşamayacağını bildiği halde dudaklarını oynatmasıdır . Hissetmesidir , inanmasıdır , kendine olan güvenidir .
Eli ayağı sağlam , zihninde hiçbir problemi olmayan ben bile imkanlarım doğrultusunda bu kadar çabalamıyorum . Onlar kadar güvenmiyorum kendime . Onlar kadar sevemiyorum hayatı .Onları örnek alıp başarmak isteyeceğime kendi halimde isyan edip rahatlatıyorum karanlık ruhumu .
Engelli olan kimi görürsek görelim hemen üzgün ve acıma moduna geçip ; “ Ay ALLAH yardımcısı olsun . Kendine de bakana da sabır versin . Dağlara taşlara ya rabbim “ deriz . Engelli gönüllerimizle dua ederiz kim sorarsa onlara . Keşke onlar kadar büyük ve samimi bir gönle sahip olsak ta tek engelimiz elimiz , kolumuz , gözümüz olsa …
O kadar olumsuzluğa rağmen hayatın inadına gülen , yaşamak için daha çok sebebi olduğunu düşünen , vatana millete hayrım dokunsun diye çabalayan , kendi doktoru kendi olan ve bu yazıyı yazmam da büyük katkısı olan tüm engelli kardeşlerime , ağabeylerime , ablalarıma , amcalarıma , teyzelerime … hepsine canı gönülden teşekkür ederim . En içten , en samimi duygularımla hepsinin yanında olduğumu belirtmek isterim .
Hiç işe yaramaz gibi gözükseler de vatan için , insanlık için , başarının ne demek olduğunu öğretmek için verdikleri uğraşla herkesten çok işe yararlar aslında . Kendi gönlümün engellerini onlarla aşabildim ben . Sevmeyle , inanmayla , güvenmeyle aşılamayacak hiçbir engel yoktur . “ İnanıyorum ama OLMUYOR ! “ diyorsanız eğer yanılıyorsunuz . Sizin fark edemediğiniz , gönlünüz en ücra köşelerinde kalan engelleriniz vardır mutlaka . Hala bir yerlerde var olan yeteneklerinizden ve imkanlarınızdan kaçıyorsunuzdur belki kim bilir … Savaşmayı öğrenin ve göremeyeceğini bildiği halde bakmak için çabalayan kardeşlerimizi örnek alıp , gören gözlerinizle bir kez daha bakın .
Düşlediğiniz her şeyi yapabilirsiniz . Yeter ki başarmak için hemen yola koyulun …
NURDAN AKTAŞ