Hikayeler

BİR UMUTTUR YAŞATAN İNSANI

unnamed-777a5f32

Büyümek canımı acıtıyor. Küçükken masum hayallerim vardı ne güzel. Sevdiğim oyuncak bebeğimin benimle konuşması, gördüğüm bütün oyuncakların benim olması gibi. Ya da annemin kuşlar gibi uçarak beni gezdirmesi… Beraberinde gelen bebeğimle oynadığımda konuşacakmış, oyuncakçıya gittiğimizde bütün oyuncaklar alınacakmış, annemle dışarı çıktığımızda bir anda uçmaya başlayacakmışız hissi de çok güzeldi. Hayatıma küçük heyecanlar katardı. Sonrasında olmayınca da “Bir dahakine gerçekleşir.” umudu bile mutluluktu hayatımda. Her gerçekleşmeyen hayalim için yeniden umut ederdim ve bu bir döngü halinde devam ederdi. Kendime mutlu olma fırsatı yaratırdım her şekilde.

Ya şimdi?
Küçük bir çocuk aklım yok artık. Her şeyi idrak edebiliyorum. Küçüklük
dertlerim yerini büyümenin getirdiği dertlere bıraktı. İlişkiler, arkadaşlar,
aile, okul… O kadar çok şeyin yükü oluşuyor ki sırtımda, o kadar çok şeyin sonu
kötü oluyor ki artık hangi biriyle başa çıkacağımı şaşırıyorum. Başa
çıkamıyorum zaten, orası ayrı konu ama çabalıyorum işte. Bazen “Keşke
büyümeseydim. Daha mutlu olurdum.” diyorum. Bir şey oluyor, sonu kötü bitiyor,
üzülüyorum, arkadaşlarımla dertleşiyorum, geceleri hayallere dalıyorum ve sonra
“Belki böyle olur ya, bilemezsin.” diye umutlar havuzunda yüzmeye başlıyorum.
Ama orada kalıp nefes alamaz hale geliyorum. Dibe batıyorum, boğuluyorum. O
umut hiçbir zaman bir sonuca ulaşmıyor.

Düşünüyorum bazen “Bu kadar mı çaresizsin ki bir umuda kendini bağlıyorsun?” diye. İnsan çok çaresiz bir varlık. Kendimden biliyorum. O kadar şey için umutlar zincirini
belime bağladım ve onunla hayatımı idame ettirdim ki… Hala da öyle. Öyle bir çaresizlik ki bu, o umudunun yüksek ihtimalle olumsuz sonuçlanacağını bile bile
yine de umut etmeye devam ediyorsunuz. Bu yüzden diyorlar ya “Bir umuttur
yaşatan insanı.” diye. Öyle. Sonunu bile bile aynı şeylere devam, bir küçük
ihtimal için… Ya olursa? Ya her şey düzelir ve mutlu olursam? Umut, ucu bucağı
olmayan trilyonlarca su damlacığından oluşmuş bir deniz…

BİR UMUTTUR YAŞATAN İNSANI” ile ilgili yorum;

  1. Cihangir dedi ki:

    yüreğine sağlık hocam

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir