Bir evre.. her şeyin üst üste geldiği, neden hep benim başıma geliyor dediğin, bunu ben nasıl atlatacağım diye kara kara düşündüğün o evre.. O evreden kendine geldiğin güne kadar, üstüne o kadar çok şey devriliyor ki… o kadar boşluğa düşüp orada sallanıyorsun, o kadar kum serpiliyor ki üstüne… Canın o kadar çok yanıyor o kadar çok acıyor ki bu dalavereden… Hissizleşiyorsun ! Tahammülsüzleşiyorsun ! İşte o gün. Hissizleştiğin, tahammülünün sıfıra indiği o gün.. üstesinden geliyorsun her şeyin.. Çok yalpalanıyorsun fakat ayağa kalkmayı da öğreniyorsun bir şekilde.!