Benden, Kimim ben?

Beklenti

+ Sen bir mezun ol işin hazır kızım

Sen şu cv yi gönder bana bakim

Bak keşke benim dediğim bölümü okusaydın tam kız mesleği üstüne bir de şu eğitimi alıp bilmem ne uyduruk  başkanın eltisinin torunu olsaydın senin iş  garantiydi bak 

Bla bla bla blaaaa ?! Hangi simülasyondaýız 

 Kaybediyoruz arkadaşlar ve  insanlardan bir sey bekledikçe de hep kaybedeceğiz.  Zira insanı yıpratan tek mesele tek sıkıntı tabiki yukarıda yazdığım cümlelerden ibaret değil. Bu ben ve yakın çevremde yeni mezun problemleri

  Bir kere bu hayata  sadece karnımızı  doyurmaya  birilerini  zengin edip kendimizi de pestil etmeye  gelmedik . Gerçi pestil de olduk pekmez de o ayrı. 

Fikirlerimiz hayallerimiz vardı 90 lar saflığı diye bir sey var bizde. Hayallerimizi gören yok zira modern çağ artık eli kalem tutanı saygılı olanı doğruya doğru ;  yanlışa yanlış diyeni  değil ucuz reklam peşinde olup arkadaşlar arasında bile garip kaçan hareketleri sergileyip kendini pazarlayanı rol model gösteriyor. 

 96 doğumluyum şanslıydım , gerçek sevgiyi saygıyı tattım.Çocukken okuldan eve geldiğimde annemin sobada kızarttığı   ekmeğin tadını özledim . 

Telefonum olsa annemi babamı dedemi acaba rehbere nasıl kaydederim diye düşündükten sonra  annemin numarasını ezberlediğim o  mutluluğumu özledim . 

  Kuzenlerimle upuzun yer yatağında muhteşem konforsuzlukla beraber  kahkalarla gülerken aynı zamanda babamın her an gelip bizi haşlayacak olmasının küçük korkusunu özledim. 

Mavi önlüğüme alınan dantelli yakalığımı ilk kez tatlıcak olmanın minik heyecanını . Beyaz kurdelalı tokalarımı ; ortaokula gelirken annemin bize aldığı meşhur Sıla tokamı özledim.

Karlar dizlerimize kadar gelip  kardeşimle düşe kalka  okul yolunu yarılarken OKULL TATİLMİŞ diye söylentinin çıkmasıyla yaşadığımız o  mutluluğu özledim. 

Samimiyeti özledim. Netliği özledim . Herkesin şeffaf olduğu zamanı özledim. Eskiden komşuların  getirdiği  aşurenin  tadını özledim. Komşumuzun yaptığı kete yi özledim. Açken annemin kokusu gitmiştir şu sarmaları   komşuya götür deyip elime tutuşturduğu tabaktan  aşırdığım sarmanın tadını özledim.  Annem görmeden  kaçırdığım satmanın tadı evde yediğimden daha güzeldi  . Tıpkı markete gittiğimde  para üstünden aldığım gizli gizli yediğim çikolatanın kendi paramla aldığımdan güzel olması gibi 🙂 

Öyle işte eskiden kimseden bir şey beklemezdik gerek de olmazdı  . Büyüdükçe işler değişti hem biz insanlardan ailemizden ,  çalıştığımız iş yerinden , arkadaslarimizdan bekler olduk hem onlar bizden . 

Büyüdük ve değişti dünya. Bu sefer biz değıl dünya tamamen değişti virüs fln baya ciddi değiştik.  Dünya bile bizden bir şey bekleyecek durumda 🙁  96 lılar ne görmedii ki bu da geçer 

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir