Benden

AYAKTA KALABİLMEK

İnsan bazen öyle yorgun hissedebiliyor ki gün içinde öylesine sorulmuş bir soru dahi can sıkıcı ve katlanılmaz bir hale dönüşebiliyor, hiç kimse ile görüşmek konuşmak istemiyor herkesten köşe bucak kaçıyor ona yöneltilmiş en ufak bir hareket veya ses istemiyor ve buna rağmen gene de insanlarla iletişimi kesmeyebiliyor,galiba bu biraz hayatta kalma iç güdüsü çünkü her şeye rağmen bir hayat fonksiyonu vermeye çalışmak, düşülen dip ya da adına her ne denilirse oradan bi şekilde kurtulmak için kendini bir şekilde zorluyor: hadi ama yapma zorla kendini çıkman lazım hadi konuş onlarla diye .Çünkü insan ne yaşamış olursa olsun en iyi bildiği şeylerden biri hayatın biz düştüğümüzde halimizden anlayıp ya biraz dinlensin biraz da böyle kalsın dememesidir, nihayetinde hayat beklemez akıp gider ama biz düştüğümüz yerde kalır ve onunla akmazsak belki de hiç kalkma gücü bulamayız kendimizde.Sebahattin Ali’nin de dediği gibi “İnsan başına gelen zorluklara karşı kalender olmalı” savaşmalıyız her şeye rağmen başımıza gelenlerle çünkü bir gün hayata geç kalabiliriz,şu an yaşadığımız zorluklar geçtiğinde keşke daha erken davransaydım diye hayıflanmamak için ama insan biraz yerde uzanmak isteyebiliyor  insanız ne de olsa ama daha beter acılara sürüklenmeden uzanmalıyız bence, her şeyin bi haddi daha doğrusu dengesi olmalı.Umarım hepimiz dengemizi buluruz ve ne yaşarsak yaşayalım daima bir çıkış yolu olduğunu asla unutmayız çünkü daima bir yolu vardır,mesela Tolstoy  bir çocuğu öldüğünde ki galiba oğluydu, o zamana kadar öğrenmediği bisiklet sürmeyi öğrenmiş acısına merhem, bi çıkış yolu olsun diye ve galiba 60lı yaşlarındaydı öğrendiğinde yani o dememiş mesela artık yaşımda geçti durup yaşayım acımı derin derin diye ,kendine bi dal aramış ve bulmuş kendince,yani insan asla vazgeçmemeli.Hem hangimiz nereden bilebiliriz yaşadığımız acının aslında bir lütuf olmadığını;biliyorum bazı acılar var ki bir ömür bizimle,bazıları öyle kolay geçmiyor ama yaşamaya devam etmek lazım,her zorluğun ardında mutlaka bir kolaylık vardır da ondan.Nihayetinde hiç bir şey tesadüf değildir en azından bana göre öyle ,her ne yaşarsak yaşayalım hepsinin bir nedeni var o yüzden eğer şu an üzgünsek şu an kendimizi silkeleyip hayata daha önce olduğundan daha da sımsıkı tutunma zamanı ve aynı zamanda hem daha güçlü kalkmışken eskisinden daha iyi bir insan olarak kalkma zamanı da .Başımıza ne gelirse gelsin ondan beslenmeli bizi daha iyi biri daha güçlü yapmasını sağlamalıyız.Kuranda geçen o güzel ayetin de dediği gibi “kimse kendisi için gizlenen müjde ve mutluluğu bilemez”(secde suresi 17.ayet).

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir